Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia zatem autopromocja baśni zimowej "Purpurowe gniazdo". Ta opowieść może być dobrym prezentem dla dziecka. Serdecznie polecam - Bożena Kraczkowska.
Wywiad z Bożeną Kraczkowską dla „Subiektywnie o książkach” z grudnia 2014 r. (fragment)
"Książka jest chyba ostatnim tworem, który
niczego nie reklamuje"
Po lekturze wspaniałej bajki dla dzieci, autorstwa Bożeny Kraczkowskiej, zastanawiałam się, jakby wyglądał nasz świat, gdyby pewnego dnia Święty Mikołaj postanowił wziąć sobie urlop. Wraz z tymi przemyśleniami, przyszły kolejne, dzięki czemu dzisiaj mogę Wam przedstawić moją rozmowę z autorką "Purpurowego gniazda". Zapraszam.
Bożena Kraczkowska to urodzona w Świdniku, poetka, pisarka, fotografik i dziennikarz. Wydała tomik poezji pt. "Da się żyć", realizowała autorskie wystawy fotograficzne w Polsce i za granicą, wydała także autorską płytę CD pt. "Wystarczy mnie lubić". Obecnie autorka mieszka i pracuje w Olsztynie, jest wielbicielką bluesa. "Purpurowe gniazdo" to jeden z tomów zaplanowanej trzyczęściowej serii, w której pozostałe pt. "Turkusowe wiśnie" oraz "Tajemnica studni babci Augusty" zostaną niebawem wydane.
awiola: Zacznę od cytatu, który po przeczytaniu Pani książki, zapada w pamięć: "Każdy z nas jest takim małym purpurowym gniazdem, bo w każdym z nas toczy się uwięzione życie. Sztuka polega na tym, aby to życie uwolnić." Co w dzisiejszych czasach, według Pani, najbardziej przeszkadza młodym ludziom w uwolnieniu swojego życia?
Bożena
Kraczkowska: Lęk. Brak wiary w siebie. O ile
to pierwsze można przezwyciężyć, o tyle nad drugim trzeba popracować. Nie
wystarczy wmawiać sobie codziennie - "jestem świetny, jestem
świetna". Warto popracować nad tym, aby rzeczywiście tak się stało. Być
świetnym artystą, muzykiem, pisarzem, przyjacielem, nauczycielem, dzieckiem,
matką, ojcem, człowiekiem... Wówczas z uwolnieniem nie powinno być problemu. I
poczujemy to uwolnienie. Poczujemy zapach, dostrzeżemy kolory. Gdy ja się
uwolniłam, zrobiłam wystawę fotografii w projekcie "Da się żyć". W
projekcie tym został wydany również tomik moich wierszy pod tym samym tytułem.
Fotogramy składały z czarnych i kolorowych obrazów tego samego obiektu:
krzesła, lasu, katedry, przy czym obraz kolorowy był odbiciem obrazu czarno-białego.
Wówczas myślałam tak: nawet jeśli jestem smutna, a jestem, uwięziona
ograniczeniami jakie niesie codzienne życie, to nie zmienia faktu, że obok
mnie, obok mojej rozpaczy, moich ograniczeń toczy się wspaniały, barwny świat.
Nie mogę z niego rezygnować. I choćbym miała stanąć na głowie – nie zrezygnuję.
Dlatego na moich zdjęciach świat kolorowy jest odwrócony do góry nogami, a jego
źródło jest w czarno-białym pesymizmie. Przestając się bać, nabieramy pewności
siebie, a pewność siebie pozwala spokojniej działać. Robić to, co chcemy.
Spełniać marzenia i w efekcie poczuć spełnienie, osiągnąć stan szczęścia.
awiola: Przedstawiła Pani
czytelnikom bardzo cenne myśli. Co było inspiracją do napisania
"Purpurowego gniazda"?
Bożena
Kraczkowska: "Purpurowe Gniazdo" jest
środkową częścią trylogii. Pierwsze są "Turkusowe wiśnie", ostatnia
część to "Tajemnica studni babci Augusty". Wszystkie powieści łączy
siedmioletnia Marcysia. Inspiracją było wszystko to, czego doświadczyłam w
dzieciństwie i życiu dorosłym. Inspiracją było moje wyobrażenie lasu, zimy,
świąt. Opisałam więc mojego Mikołaja, mojego królika, moje ciasteczka.
Zagubiony w Zamrożonym Lesie dom Mikołaja jest domem moich marzeń. Chciałabym
mieć dom gdzieś na kole podbiegunowym, gdzie słońce płynie nad horyzontem nigdy
nie zachodząc... (śmiech)
awiola:
Muszę przyznać, że to niecodzienne marzenie. Ile trwało napisanie i
doszlifowanie tej zimowej opowieści?
Bożena Kraczkowska: A to mi Pani zadała pytanie! (śmiech). Odpowiem bardzo precyzyjnie, ponieważ zapisuję sobie w archiwum "start" i "koniec". Purpurowe Gniazdo zaczęłam pisać 2 stycznia 2010 r. o godz. 04:06, a skończyłam 8 marca 2010 r. o godz. 14:20. Pisałam więc tylko dwa miesiące! Pamiętam z jaką przyjemnością, zasiadałam każdego zimowego poranka do komputera i pisałam, pisałam, pisałam..., a potem szłam do pracy. Wspaniały czas. Oczywiście później nanosiłam poprawki, rozwijałam wątki. Szlifowanie opowieści trwało pewnie aż do dnia wydania książki.
awiola: Jest Pani pierwszym gościem
w moim cyklu, który z taką dokładnością odpowiedział na to
pytanie. Okładka i ilustracje Pani Kamili Stankiewicz, jakie czytelnicy
mogą podziwiać w książce, zapierają dech w piersiach. Proszę opowiedzieć
czytelnikom o tej niezwykle udanej współpracy?
Bożena Kraczkowska: Współpracy właściwie nie było. Dostałam z wydawnictwa dziesięć próbek ilustracji różnych autorów. Próbki nie były podpisane, więc nie znałam nazwisk, nie mogłam odnaleźć innych ich prac, ocenić innych wydań. Przejrzałam nadesłane propozycje i od razu wybrałam rysunek, którego autorką, jak się później okazało, była właśnie Kamila Stankiewicz. Sądząc z pani oceny, dokonałam trafnego wyboru (śmiech).
(…)
awiola: Wiem, że jest Pani również
autorką tekstu piosenki śpiewanej przez Marylę Rodowicz pt. "Furtki
trzy". Jaka jest geneza tej znajomości?
Bożena
Kraczkowska: Jestem wielką fanką bluesa.
Marylę Rodowicz znamy raczej z wykonań muzyki pop, rock, folk, jednak również bluesa
śpiewa genialnie. Na mojej bluesowej półce jej płyty stoją obok Janis Joplin,
Etty James, Erica Claptona, BB Kinga, PJ Harvey... Kiedy więc powstał Fan Klub
Maryli Rodowicz od razu się tam pojawiłam. Jeździłam na jej koncerty, wysyłałam
jej swoje wiersze, opowiadania. Moje teksty pojawiły się na specjalnych płytach
Maryli, nagranych dla swoich fanów. Aż w końcu otrzymałam propozycję napisania
tekstu do muzyki Victora Daviesa. Tak powstała piosenka "Furtki
trzy", która ukazała się na płycie "Jest cudnie".
awiola:
To inspirująca historia. Ciekawi mnie jakie są Pani dalsze plany
literackie?
Bożena Kraczkowska: Na wydanie czekają trzy moje książki. Oprócz wspomnianych wcześniej dwóch książek z serii przygód Marcysi, napisałam jeszcze "Wiosnę w Visby". Na wydaniu tej ostatniej szczególnie mi zależy, gdyż dotyczy problemu nieprzestrzegania w Polsce i USA praw zwierząt. Temat ważny, kontrowersyjny, wywołujący emocje. Warto wprowadzić go literatury dziecięcej i młodzieżowej. Rok 2015 przeznaczę więc na znalezienie dobrego wydawcy. Chcę też przetłumaczyć "Purpurowe Gniazdo" na język angielski i szwedzki. Niech leci w świat (śmiech). Marzę o tym, aby przygody Marcysi z Siedmiu Leszczyn zostały zekranizowane, aby powstała sztuka teatralna dla dzieci. Planów mam bardzo dużo.
awiola: I bardzo dobrze, oby się
ziściły. Jakie książki Pani czyta?
Bożena Kraczkowska: Książka jest chyba ostatnim tworem, który niczego nie reklamuje. No chyba że intelekt autora (śmiech). Warto więc czytać, nurzać się w wyobraźni drugiego, innego człowieka, w jego filozofii. Czytam to, co mieści się między "Małym Księciem" Antoine'a de Saint-Exupéry’ego a "Obłędem" Jerzego Krzysztonia.
Bożena Kraczkowska: Blogerzy tworzą wspaniałe przestrzenie – pisząc o książkach, piszą też o sobie. Ujawniają swój stosunek do opisanego w książkach świata, oceniają styl, wartość intelektualną książki, potrafią trafnie określić jej poziom, klasę. Nam, czytelnikom blogów, trudność może sprawić wybór wartościowej przestrzeni. Bloger zazwyczaj sam prowadzi swojego bloga. Twórca dobrego, bogatego w ważne treści bloga sam jest oczytany, wykształcony, dobrze pisze i nie pisze byle czego. W ten sposób buduje markę swojego bloga, własną markę krytyka literatury. Chętnie oddaję blogerom swoje książki. Nie boję się złej krytyki. Na szczęście, jak na razie, moje książki są dobrze oceniane (śmiech).
awiola: Cieszę się, że ma Pani tak
dobre zdanie o blogosferze książkowej. Co na koniec chciałaby Pani przekazać
czytelnikom mojej strony?
Bożena Kraczkowska: Z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia życzę Wam wspaniałego czasu! W nowym 2015 roku sięgajcie wysoko! Oczywiście, jeśli chcecie sięgać. Zdobywajcie cele i wyznaczajcie nowe. Dedykuję Wam piosenkę "Blues na drugą stronę". Śpiewam w niej o tym, że aby coś zdobyć trzeba najpierw zacząć zdobywać. I nawet jeśli zdobędziecie niebo, nie poprzestawajcie na tym! Bo kto wie, co jest po drugiej stronie? (śmiech).
Cały wywiad pod linkiem
https://www.subiektywnieoksiazkach.pl/2014/12/ksiazka-jest-chyba-ostatnim-tworem.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz