- Proszę pani, chciałbym wypożyczyć książkę, ale nie pamiętam tytułu. Coś jakby anakonda, albo jakoś tak podobnie.
- Mówi pan anakonda… hm, a pamięta pan czy to kryminał czy
raczej przyroda?
- Pani w szkole kazała wypożyczyć, nie mówiła o czym.
- W naszym systemie nie mamy tytułu anakonda. A ta pani
czego was uczy?
- Języka polskiego.
- I chce anakondę, ciekawe.
- No może nie dokładnie, ale jakoś tak.
Przeszukuję zasoby, gdy pan się zrywa i krzyczy:
- Nie! Nie anakonda. Antygona!
Po liczeniu kasy:
- A gdzie jest zeszycik?
- „Pod żaglami”, w Jeziorze krzywym.
- Ktoś się utopił w jeziorze krzywym?
- Tak, zeszycik.
I jeszcze kilka zdjęć z cudownej Malty i stolicy Valetta
osobny wpis chcę poświęcić Paulinie Dembskiej :( smutna historia, warta uwagi
Poeta się nie rodzi, raczej się wyradza
matematyczną kredą miesza myśli słowom
kreśli i odkłada, otwiera i mieli
niezrozumiałe
puenty, aż rytm się ułoży.
Wrzuca kamienie w dolinę cienistą
twarde szczyty depresji.
Czemuż to ach czemuż nie ma nazw dla dam? Na przykład kos – jest kos, a pani? Kosica? Al pisze – samica kosa. Dyskryminacja czy ubogi język?
kos – kosica ☹
drozd – drozdzica ☹
bocian – bocianica
żuraw – żurawica
wróbel – wróblica
dzięcioł – dzięciolica
motyl – motylica
a żuk to już nie wiem – żukrzyca 😊
ale osa mi się podoba – osa – osioł 😊
Macie jakieś pomysły dlaczego nie ma odmiany żeńskiej!
I w ogóle, jak coś do czynności poważnych to od razu: nóż, widelec,
skalpel, krzesło, prysznic, stół, telewizor, samochód, bo dziewczynom to dali:
taczka, łyżka, patelnia, szklanka, kołdra, kanapa, klapa. A jak już dostała nam się góra, to od razu ujawnił się szczyt 😊
Ale że jest łąka, to mi się podoba 😊
Zdrowie, a jakże, walczy, a jakże z chorobą. I znowu: cholera, ospa, gruźlica, grypa, angina, błonica, łuszczyca. Pociesza mnie łupież 😊 Ale jazda!
A jak już jazda, to polecam film Dalej jazda! Może dlatego, że temat jest mi bardzo bliski.
- Dżen dobri, ja ucze sze mówicz po polsku
- O, to miło!
- I teraz ja chce token.
- What?
- Token.
- Aaa rozmawiać, you’re welcome.
- No, no rozmawiacz, token, you know, kibel
"Żywe kultury literatury" to wspólny projekt Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego i Związku Literatów Polskich w Olsztynie. Pomysłodawczynią projektu jest psycholog dr. n. med. Kamila Julia Regin z Wydziału Lekarskiego UWM. Projekt otrzymał wsparcie literatów ZLP w Olsztynie pod zarządem prezesa Andrzeja Cieślaka. Poniżej historyczne już zdjęcie z Klubu U Artystów, gdzie odbyła się pierwsza prezentacja projektu. Artykuł ukazał się w lipcu 2025 r. w czasopiśmie ANGORA.
- Pigułki literackie kierowane do umysłów chorych poprzez słuchanie i czytanie oddalają złe nastroje, niwelują sufitową niemoc i bezczynność, przenoszą pacjentów z trwogi i lęków w świat pozytywnego myślenia, a nawet skłaniają do samodzielnego tworzenia, pisania poezji czy prozy, spisywania osobistych przeżyć, darmowego dzielenie się poradami leczniczymi nabytymi w trakcie rekonwalescencji… wreszcie wzajemnego uczenia się dobrostanu – Andrzej Cieślak, prezes Związku Literatów Polskich Oddział w Olsztynie.
N: - Dzika mrówka!
B: - Gdzie?
N: - Na kurierskim
szlaku.
B: - Biedula, zadepczą…
N: - Ale to tytuł taki :)
B: - Książki? A numer jaki?
N: - Zero…
B: - Nie ma numeru?
N: - Jest!
B: - A mówisz, że zero.
N: - 022-051...
B: - To nie nasz, to z muzoteki
N: - To czemu od razu nie mówisz?
B: - Bo krzyknęłaś, że
dzika mrówka, to myślałam, że mrówka.
Dzika Mrówka na kurierskim szlaku
Perepeczko, Andrzej; Orlińska, Wanda
- Czy pani już to czytała?
- Yhy.
- No to pani już wie, że profesorowa była oszustką i mąż ją zabił.
- Ale nie do końca...
- Nie do końca ją zabił?
- Nie do końca czytałam.
- Bożeniu, weź te książki i przerzuć je z archiwum do archiwum.
- Hę?
- No, z góry na dół.
- Bożeniu, a jak zadzwoni szef, to co mu powiedzieć?
- Że jestem.
- A jak ciebie nie będzie?
- Zawsze jak mnie nie ma, to jestem :)
Tematy, trudne i ważne, przepracowywane są z niepowodującą wyrzutów sumienia
lekkością i humorem."
Monika Stępień, poetka, plastyczka, menager kultury. Zajmuje się poezją i
debiutami poetyckimi także naukowo.
Czubek... ja już o nim prawie zapomniałam. Audiobook już w sprzedaży i na Storytel
A tu nagle recenzja od Al, aż się uśmiechnęłam :)
"Czubek" to zbiór siedmiu opowiadań autorstwa Bożeny Kraczkowskiej, który zbiera mieszane opinie. Niektórzy czytelnicy chwalą oryginalny styl autorki, bogaty w metafory i niejednoznaczne przesłania, a także głębię poruszanych tematów, takich jak miłość, samotność, czy poszukiwanie szczęścia. Inni z kolei uważają, że język Kraczkowskiej jest trudny w odbiorze, a opowiadania wymagają skupienia i czasu, co może zniechęcać. Pozytywne opinie:
