Jakże na czasie_Drwale_ze zbioru "Mały człowiek z wielkim psem"

Ta miniatura została wydana w roku 2014 w zbiorze opowiadań "Mały człowiek z wielkim psem", ElSet Olsztyn (patrz lewa kolumna, dział LITERATURA).
O ile w tekście las jest człowiekiem, a drwale... złem, o tyle w realu NIC już się nie śni i jeśli...wyrzucimy oczywistą przenośnię, opowieść stanie się przerażająco konkretna: las nie ma drogi ucieczki, nawet tej leśnej i zostanie wyrżnięty ludzką głupotą. Bo pazerność głupotą jest.
Niestety, stało się.

„Drwale"

-        Jak żyć? - spytał mnie las raz.

-        No jak? – spytał drugi.

-        Jak żyć? Ty mnie pytasz, jak żyć? Ty, taki wietrzny, odwieczny taki, samo-się-wysiewający, ty mnie pytasz, jak żyć? Ty, w którym początek biorą życia Ziemi, a koniec mają szczęśliwy? Ty gięty, łamany, rąbany...

-        Właśnie.

-        Co właśnie?

-        Rąbany...

-        I łamany. Przez wiatr. Ty, na którego gałązce kosmos się zaczyna, a na korzeniu się kończy - ty mnie pytasz jak żyć?!

-        Tak.

-        Głupie pytanie.

-        Tam drwale idą.

-        Gdzie?

-        Tam.

-        To uciekaj!

-        …

-        To się przesuń!

-        …

-        Zrób cokolwiek!!!

-        Co?

-        …

-        Trzy kropki sprawy nie załatwią. Tam drwale idą...

-        ...