Ten wiersz Asji zrobił niegdyś na mnie ogromne wrażenie. Tak duże, że często niego wracam. Bo pewnie często tak właśnie się czuję.
Asja Łamtiugina
Opadają mi ręce
Opadają mi ręce jak liście,
przeźroczyste, bez kropli zieleni.
Opadają mi ręce jak liście,
uroczyście, bez śladu nadziei.
Opadają mi ręce jak liście,
jeszcze chwila i już dotkną ziemi.
Jeszcze chwila i po łokcie w ziemię wrosnę.
I zostanę tak do wiosny.
I okryją mnie liście jak ręce,
ciepłe liście z kropelką czerwieni.
I wyrosną mi liście jak ręce,
uroczyście się w liście zamienię.
Jeszcze chwila i stanę w zieleni
i doczekam się nowej jesieni.
Jeszcze chwila i calutka w ziemię wrosnę.
I zostanę tak do wiosny.
I odrosnę.
