Smoleńsk

gdy trzeba krzyczeć, wierszem krzyczę...
dziś 10 kwietnia 2011 i niezmiennie krzyczę!

fot. Tulipan narodowy / Bożena Kraczkowska

"Polska niemiłość"

widziałam ją dzisiaj:
na progu kościoła
różańcem cisnęła w Boga,

prostacka, cyniczna,
bezwzględną nienawiść
wbijała Polakom w czoła. 



Partyjnie wpuszczona,
zaszczuta partyjnie,
cynicznie wykorzystana... 


Widziałam ją dzisiaj,
tę polską niemiłość,
co śmiercią jest naznaczana...

obietnica

mam teraz trochę czasu, więc myślę (ratunku! ;)
i wymyśliłam wiersz. Wiersz o Polsce, czyli obietnica. Spędziłam kilka lat za granicą, ale wtedy o tym nie myślałam w ten sposób. Widać wszystko ma swój czas… :)

obietnica

chciałabym coś dla ducha,
dla brzucha już zrobiłam.
Niechby i marna otucha
na chwilę mnie polubiła…

Chciałabym jak najwięcej,
najmocniej, najgoręcej.
Chciałabym coś dla ducha…
… mogą być twoje ręce…

Mogą być twoje dworce,
wieżowce nad miastami
lub sklepik na Majorce
pachnący oliwkami

i kamieniste plaże
jak ścieżki w Karkonoszach.
Chciałaby coś dla ducha
w jagodowych kaloszach

ref.
wrócę...
i będę cię kochać jak życie, jak bez, jak zbawcę!
Wrócę na ośmiu smokach *
powrócę piękna… jak zawsze…

Wrócę, bo byłam daleko,
i dalej, niż było warto.
Wrócę do ciebie rzeko
z moją duszą przetartą.

Wrócę i będę cię kochać
jak wariat, jak potępieniec!
Powrócę na ośmiu smokach,
wrócę, ale do ciebie…

Wrócę, bo byłam daleko,
i dalej niż było warto!
Wrócę do ciebie rzeko.
Wrócę z duszą przetartą…

* chodzi oczywiście o cylindry :)