bez cieni, czerni, bez głębi

obraz z Galerii Marioli Żylińskiej-Jestadt

W 2006 roku, z Mariolą Żylińską-Jestadt zrealizowałyśmy projekt artystyczno-poetycki "Wiersz do obrazu". Podczas wernisażu, na kilka wieczornych godzin spotkało się słowo z obrazem. Trudno określić, co było pierwsze, najważniejsze, że jedno z drugim się zgadza, dopełnia, tworzy klimat. Wystawę przyjęli do swojej ArtGalerii nasi przyjeciele - Iwona i Jarek Nowaccy. Dzięki wielkie :)))

Nie wiem jak dawno zasnęłam.

W kokonie lęku przed sobą przeistaczałam się w motyla.

Zachwycałam barwami.

Zachwycałam lotem, upajałam nektarem - swoim upojeniem.

Aż zasnęłam.

Umarłam.

Nie wiem, jak dawno temu...

I nagle żyć zapragnęłam!

Pękły mroczne jedwabie i wyszłam na świat jak cud!

W niepojętym ruchu jednym ów świat ujrzał mnie znowu, lecz świat ten zdał mi się inny - mniejszy, smutniejszy, zwyczajny...

Bez cieni, czerni, bez głębi.

Nie wiem jak dawno umarłam...