- Jeden skowronek wiosny nie czyni - powiedział sąsiad na wieść o powrocie.
W ten sposób zgasił nieco moją radość. WIĘC wiersz napisałam nie o skowronku.
Puste stany
starych domów opuszczonych,
pustych portów czół zmartwionych,
łąk zbyt mało wypasanych,
pól zielonych zmarnowanych,
zmarnowanych tych powierzchni
wiersz mój jeszcze więcej zmieści!
Martwych jezior,
mórz wyschniętych,
wydm pustynnych, bo nietkniętych,
białych wanien nie skąpanych,
mrocznych lasów wyrąbanych,
a gdy w siebie zajrzę wreszcie
pusto-stany znajdę jeszcze...
pusto-stany jak te łąki, jak te pola, morza, domy,
pusto... stany jak te porty, puste porty czół zmartwionych,
ja to widzę, te topole, pusto-stany w czarnej dali,
ja to widzę, te powierzchnie zmarnowane
puste...
stany.
2 komentarze:
wow, a gdzie Misiaczku Twój optymizm. Jakiś taki mroczny i smutny ten wiersz- choć się nie znam kompletnie to brrrr
masz rację Zamorniku, taki właśnie jest ten wiersz - mroczny i smutny brrrr :) bo się zamyśliłam, a jak się zamyślam to tak mi SIĘ pisze :)
Prześlij komentarz