jesień, czyli Niedźwiedź nadchodzi

kliknij w swoją mgławicę i słuchaj kosmosu


Galaktyki, mgławice, gwiazdy, planety... marzy mi się taka podróż: niczym nieograniczona lecę między czarownie kolorowymi mgławicami. Tu "Koński łeb", tam "Orzeł", tu czarna dziura, tam jej dziura biała. I lecę tak aż po horyzont zdarzeń :).
Kosmos pasjonuje mnie szczególnie jesienią i zimą. Przypominam sobie o nim, bo szybko zapada noc i na niebie pojawia się mój Niedźwiedź. Zauważyłam go już w dzieciństwie. Może się to wydać nieprawdopodobne, bo przecież małe dzieci nie mają zbyt wielu możliwości samotnego gapienia się w nocne niebo, ale ja jakoś tego swojego Niedźwiedzia wypatrzyłam. I bardzo długo myślałam, że tylko ja go widzę. Potem, gdy nieco podrosłam, widzenie Niedźwiedzia stało swoistym egzaminem na sprawdzenie pokrewieństwa dusz. Gdy tylko miałam możliwość patrzenia w nocne niebo z kimś, na kim mi zależało, pytałam:
- Widzisz na niebie Niedźwiedzia?
Jeśli nie widział, nie było pokrewieństwa dusz. Oczywiście wypatrzenie Niedźwiedzia wśród milionów gwiazd nie jest łatwe, bo nie miało być łatwe :). Trudno przecież dostrzec z Ziemi, czy ze skraju lasu to, co widzą inni. Jednak ja spotkałam kilka osób, które Niedźwiedzia też widziały. Przyjaźnimy się do dziś i pewnie dozgonnie :).
Zatem uwielbiam jesienią i zimą chodzić aż za las, gdzie światła miasta nie oślepiają gwiazd i mogę spokojnie puścić oko do mojego Misia. I chociaż od kilkudziesięciu lat wiem, że mój Niedźwiedź to część pięknego Oriona, to do dziś, przez całą jesień i zimę zadzieram głowę i najpierw widzę Niedźwiedzia, a potem dopiero walecznego młodzieńca. A dalej to już wiadomo - Kasjopeja, obie Niedźwiedzice, Pegaz, Jaszczurka, Łabędź, a jak wlazę na drzewo to i Piec dojrzę :) Fajnie mieć swojego Niedźwiedzia, bo fajnie jest mieć do kogo puścić oko ;)


polecam stronę: APOD